Як я купив героїн і став зарабляць більш за маўклява родыцаў
Окей, слухай, бро, я ўсё скажу, як было. Ведаеш, я з самага пачатку быў аднім з той маладзі, што бягае па ўлаўленых закладках. І не толькі ўляўленых, я таксама батав, каб атрымаць свой дыплом. Вядома, ён мне прысабачыў галаву, але гэта і натхняла мяне на большае.
Аднаго разу, узе пасля боты, я пазнаёў мужыка з глыткамі. Ён расказаў мне пра героін - нарэшце што-небудзь новае, не проста люся LSD. А я так люблю паціснуць нервішкі своія! Што ж, я прыняў рашэнне спрабаваць гэта навіну. І што я скажу? Я змяняў сваё жыццё да непазнавання.
Для пачатку, я атрымаў героін праз сваіх знаёмых, што барыжаць наракатыкамі. Я павінен быў быць ўважлівым і абяры памер, які адпавядае маім патрабаванням. Я хацеў пераканацца, што ён ня будзе занадта слабым, але і не занадта моцным. Зрэшты, я ж не хацеў быць хуткім. І я знаў, што вымушаны будзе кампанаваць мой новы бізнес із маімі акадэмічнымі заняткамі.
Калі ўжо ўсё было гатова, я прыняў рашэнне рофліць на маіх бандероўках. Чамусьці гэта малае задавальненне для мяне - бачыць іх у захаванай турме і смяяцца над сваімі секрэтамі. І ў цяперашні час, пры гэтым тле, я стаў зарабляць гарэй за сваіх старцаў.
Тое, што самае важнае, - гэта не кіла грошай, якія я заробляў, але тыя ўражанні, якія я атрымліваў ад сваёй новай "кар'еры". І хацелася мне перадаць гэта нешта прыгожае сваім усяму наступнаму палету. |
Так што, я пачаў мерчаваць героін. Калі мае дзяўчына пачала звяртаць увагу на мае змены - біцьку, што адбылося прыемна! Я пачаў хадзіць лепшая вобраз нашага горада, з фірмавым хутаркам і класнай шмоткай. І, можа, я трохі задаўжыў з адзеннем, купіўшы вялізную колькасць брэндавых рэчаў і розных "байцоў". Аднак я адчуваў сябе ўзлётным птушкай.
І вось я пераканаўся ў тым, што жыццё - гэта больш за наркатыкі і грошы. Жыццё - гэта пра шчасце і задавальненне. І, сапраўды, гэта не магло быць лепш за ўсё маё новае лепшае здароўе!
Але, ведаеш, мне трэба было навучацца, як выкарыстоўваць гэты новы бізнес, каб зарабіць шмат грошай. Я ўзяў на сябе сацыяльную ролю "барыжара" і пачаў працаваць з людзьмі, якія мелі патрэбу ў маіх таварах. І, праўда, я пачуў сябе моцным і атрымаў магутнасць кантраляваць людзей. Але, просьціш, ты ніколі ня зразумееш гэтага, пакуль сам не перажывеш гэтыя моманты і не зробіш свае ўласныя рашэнні.
Так што яна рыскуе даведацца пра маю новую "кар'еру"? А ўсё ад таго, што я зрабіў, што мне трэба было папярэдне абзнаёміць яе з маім новым жыццём. Хаця бы за тое, што я хацеў быць адкрывым з ёю.
Так што, я ўсё таксама паласіўся атрымаць падтрымку ў адзін з маіх друзей, якія ўжо ведалі пра маю сітуацыю. Ігар, называлі яго "Ігар Дзядуля", меў усе дашынскія связі, якімі мне трэба было забяспечыць сябе.
У канцы канцоў, я прыняў рашэнне раскрыць усё ёй. І ёй знадобілася час, каб зразумець гэта. Але, ва ўжо цяпер яцька, я самавольна вырашыў сваю сітуацыю і зрабіў з усімі магчымымі сустраканнямі, а то і магчымымі сустраканнямі, каб стварыць сябе найлепшае жыццё.
На канец, гэта ўсё аб грошах. Хто імі кіруе - той кіруе жыццём. Але, ведаеш, я чую, што тут гэта толькі пачатак. І яцьке, я не збрашу мерыцца, пакуль ня збіруся ўзлётам!
Пожалуйста, будьте расчетливы при чтении.
Ладно, чуваки, я сегодня хочу рассказать вам свою историю, как я купила закладки и мояшкина начала завидовать. Вообще, эта история такой угар была, вы просто не представляете!
Ну, короче, сидел я один дома, ничего не делал, и вдруг мне приспичило сделать себе нормальный рофл. Я подумал, почему бы и не ужалиться, вумат-то будет!
Надо сказать, что до этого я пробовал только кропали когда-то на дверях клуба, так что решил, что настало время попробовать чтото серьезнее. И я решил, что героин - самое то для меня. Ага, тогда я не знал, что это погубит меня.
Я звоню одному своему парню, который занимается этим делишками, и он говорит, что все окей, может сделать мне закладки. Пришлось всю свою копеечку отдать, но мне было пофиг, главное - получить свою порцию.
Когда он принес мне эту красоту, я просто в шоке был! Смотрю на эту маленькую порцию героина и понимаю, что сегодня я натворю угар, который ни о чем не говорит.
Ну естественно, хватило меня на пару дней, и я стал встраивать себе рофлы на каждый день. В начале было норм, я просто наслаждался этим состоянием, все было очень вумат. Но со временем стало все хуже и хуже.
После первой недели я уже не мог без этого, и забыл даже про свою подругу, мояшкину. Она стала агриться, что я постоянно с ней не общаюсь, и угрожала, что на меня грязью полить будет. Но я был равнодушен ко всему.
Вот когда я стал просто жить в этом грязном мире, мне стало дурно от всего этого. Я понял, что я попал в дерьмо, и никак не мог из него выбраться. Мояшкина на меня даже в глаза смотреть перестала, она просто была разочарована во мне.
|
-"Что с тобой, Леш? - спрашивала она. - Ты ушел с ума что ли?"
Конечно, она попыталась помочь мне, но я был уже так зависим от этой дряни, что нигде не мог без нее. Вся моя жизнь сводилась только к поиску новых доз героина. Я стал настоящим наркоманом, развалившимся на дне.
Нафиг, как я пожалел о том, что когда-то решил стопудово вжарить эту закладку!
Но все было уже поздно. Мояшкина оставила меня, а я остался один с моей зависимостью.
Ну что же, парни, я рассказал вам свою историю. Никак не поддерживаю, пропагандирую или одобряю употребление наркотиков.